က်ေနာ့္ကို ထုိးနက္လိုက္တဲ့ မွန္တစ္ကြက္
အခ်ိန္ေတြ စီးေနတဲ့ ပင့္သက္မဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရာသီဥတုဟာ အခ်ိန္အခါမဲ့ ပဲ့တင္လွဳပ္ရွား ေနခဲ့တာလည္း မၾကာခဏဆိုသလုိပါဘဲ…
ဒီကေန႔ ေသာကေပြေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ စကားကို ထုိင္ဖတ္ေနရင္း မ်က္ရည္၀ဲမိတာက ငါဟာ အခုခ်ိန္ထိ အတၱနဲ႔ လူလုပ္ေနတာ မ၀ႏိုင္ေသးတာကိုပါဘဲ..
ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ ေဘာလံုးပြဲေတြ မရွိတဲ့ ဒီရက္ပိုင္းမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးကို အားပါးတရ ဆုတ္ကိုင္ခ်င္ေပမဲ့ ရတက္ေပြေနတဲ့ ေလာကၾကီးေၾကာင့္ အျမင္မွန္ တ၀က္ေလာက္ ရသြားခဲ့ပါတယ္..
တကယ္ဆို တရားသျဖင့္ ေစာင္မေပးဖုိ႔ မုိးနတ္သားကို ပန္ၾကားခ်င္ေပမဲ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္တာ သူလည္း သိေနမွာမို႔ ဒီေန႔လည္း ဆုေတာင္း ပ်က္သြားခဲ့ျပန္တယ္…
အခ်ိန္ရာသီစက္၀ိုင္းဟာ ဘာလို႔ ၃၆၀ဒီဂရီအတိုင္း လည္ပတ္ေနတာလဲ သိခ်င္လိုက္တာ .. သူတပတ္ပတ္လုိက္လို႔ ရာသီစက္၀န္းက မူလေနရာကို ေရာက္ေရာက္သြားေပမဲ့ သံသရာမွာ က်င္လည္ေနရတဲ့ က်ေနာ္တို႔က်ေတာ့ အသက္သာၾကီးသြားပါတယ္ ဆံုမွတ္တစ္ခုဆုိတာကို ႏွစ္ဘက္ျမင္ ရႈေထာင့္ရဲ႕ အေျခခံ သီအိုရီအတိုင္း ဆက္လက္သြားေန ၾကရပါတယ္..
တရားသေဘာကို ပိုက္ဖုိ႔ ၀န္ေလးတတ္ေနလားမသိဘူး တရားမွ်တမႈကို အားမရဘဲ ေက်ာက္ခဲေရညစ္ရဆဲ က်ေနာ့္အေတြး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ ဒိုင္လူၾကီးမပါတဲ့ ေဘာလံုးတစ္လံုးလို ဟုိေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ ဒီကြင္းေလးထဲမွာဘဲ ပရမး္ပတာဘဲ လည္ပတ္ေနသလိုပါဘဲ…
ဒီေန႔ က်ေနာ့္ကို မွန္တစ္ခ်က္ေပးလုိက္တဲ့ မက္ဖန္ စီေဘာက္ကို က်ေနာ္မုန္းသြားတယ္….
0 comments:
Post a Comment